Verhaaltje van noëlle

Hoi Mama,

Ik word om 7 uur wakker, en kruip lekker tegen je aan. Als jij dan je ogen open doet moet ik lachen. Jippie de dag begint weer! Ik mag dan even bij je drinken en we spelen nog wat op bed. Ik wil mijn roze koe dan altijd even knuffelen en een kusje geven. Als ik niet meer op bed wil spelen ga ik mopperen en dan gaan we naar beneden. Jij geeft me dan een broodje, of een cracker, of.....ik wil geen eten!! Ik wil spelen.

Jij zet al mijn speelgoed klaar en van alles waar muziek in zit zet je het knopje om zodat als ik er mee ga spelen er muziek uit komt. Als ik dat hoor moet ik altijd dansen, gaat vanzelf haha. Maar ik kruip liever tussen de banken door naar de kattenmand. Dat is zo lekker zacht, daar wil ik in zitten en dan kan ik bij de krabpaal en als ik daar hard aan schud dan schrikken de poezen die erop liggen te slapen. Dat is zo leuk! Maar als jij me daar dan weg haalt moet ik een beetje huilen. Ik vind dat leuk dus ik ga terug! Maar iedere keer haal je me weg en wordt je boos. Maar waarom? Het is toch leuk! Als je in de opening staat en ik er niet meer langs kan ga ik maar huilen, dat is niet leuk van jou mama.

Ik kijk even om me heen.....ja naar de keuken!! En daar kruip ik dus heel snel naar toe. Dat is leuk, je komt achter me aan, tilt me op en......he je zet me weer in de kamer. Ik kruip weer naar de keuken en je komt weer. Dat is ook een leuk spelletje! Maar waarom wordt je nu weer boos? Elke keer haal je me weg uit de keuken. Nou zeg.....ik ga maar weer huilen. Jij geeft me weer wat te eten, maar dat wil ik niet!

Als je bij me op de grond komt zitten klim ik op je schoot en wijs naar de bovenkant van het kastje. Ik ga blazen, en jij vraagt of ik de bellenblaas wil. Als ik nog een keer blaas pak je hem! Ja dat is leuk. Hierna wil ik het boekje van de hond samen lezen en daarna het boekje van de jonge dieren. Als laatste van gonnie het gansje. Wel in die volgorde, als je eerst het andere boekje pakt ga ik weer staan en wijzen. Het is zo jammer dat je me niet verstaat want ik praat toch? Hierna gaan we nog even gek doen samen. We kruipen op de grond achter elkaar aan, spelen kiekeboe en jij doet net of je me wil opeten. Ik probeer dan heel hard weg te kruipen en op de bank te klimmen. Deze is alleen te hoog en omdat ik moet lachen ben ik niet zo snel. Oh wat vind ik dit leuk!!

Als jij vindt dat je genoeg met me hebt gespeeld ga je weer op de bank zitten maar dat vind ik niet leuk! Dus ik ga maar huilen. Als jij me oppakt en mijn speentje geeft neem je me op schoot. Als je vraagt of ik wil drinken trek ik mijn speen uit mijn mond. Ja dat wil ik wel. Zo lekker lig ik bij je, drinkt bij jou. Mijn oogjes vallen dicht. Maar ineens schrik ik wakker, waarom leg je me weg? Mama dat wil ik niet! Dat even slapen op jou schoot was genoeg om weer te gaan spelen. Dus wat ga ik doen......ik kan naar de keuken, ik kan naar de poezen, of ik kan de onderzetters van de tafel halen. Dat is ook zo leuk, helaas mag dat ook niet.....

Nou ik zal stoppen met mijn avontuur te vertellen. Jij wordt alleen maar boos en ik snap het niet, ik vind het wel leuk. Ik weet wel hoeveel je van me houdt, want als je dat aan me vraagt dan steek ik beide handjes hoog in de lucht. Ik kan nog niet zeggen "zo veel" maar ik kan het wel laten zien. Ik vind jou ook lief hoor mama, vooral als we samen spelen.

Een knuffel van mij, Noëlle